Dennis Alink als spreker boeken

Dennis Alink studeerde aan de filmacademie en begon in het 3e jaar te werken aan zijn eerste lange documentaire SLUIZER SPEAKS. Hierin vertelt hij het verhaal van de Nederlandse regisseur George Sluizer (Spoorloos, Dark Blood) tot aan diens dood in 2014. De film ging in première op het prestigieuze IDFA in 2014 en is daarna te zien geweest in de filmhuizen. In 2016 ging zijn tweede lange film UNKNOWN BROOD, over en met prive-materiaal van Herman Brood, in premiere. In Carré op het IDFA om daarna een succesvolle bioscoop en VOD release bij KPN tegemoet te gaan. In 2018 werd de film uitgezonden en genomineerd voor twee LA Film Awards (Best Director, Best Cinematography). Zijn meest recente film, GOIN’ RECTAL ging in premiere op het In-Edit Festival 2018 en werd in januari 2019 op het Grand Budapest Festival genomineerd voor Best Feature Length Documentary. In juni zal zijn nieuwe documentaire FREEK, waarin hij een jaar lang met cabaretier Freek de Jonge gefilmd heeft, in premiere in Tuschinski om vervolgens landelijk in de bioscoop te draaien. Los van zijn werk als regisseur is hij regelmatig te gast in radio- en tv programma’s zoals 5 Uur Live, Late Night, Koffietijd, De Coen & Sander Show, e.v. om over films te praten. Voor zijn verslaglegging van films voor zowel online media als radio- en tv-programma’s heeft hij inmiddels al meer dan duizend films behandeld. Daarnaast werkt hij momenteel als schrijver samen met filmmaker Paul Ruven aan een boek getiteld DE NIEUWE DOCUMENTAIREMAKERS dat later dit jaar zal verschijnen.

Waarom zijn de documentaires van Netflix zo’n succes? De Amerikanen zijn veel verder in de kunst van de narratieve documentaires dan wij in Europa. Om UNKNOWN BROOD te verfilmen, schreef Dennis samen met cameraman Thomas van der Gronde een uitgebreid documentair scenario op basis van het archiefmateriaal en de research. Volgens de Hollywoodwetten van script-guru’s zoals Robert McKee lukte het hen om voor het eerst in Nederland een verhaal gedreven documentaire te maken waarin een spanningsboog, oorzaak/gevolg en een onderliggende ontwikkeling hand in hand gaan. In feite is het altijd zoeken naar het verband tussen wat er in de kunst van een artiest gemaakt wordt en de persoonlijke emotionele laag daaronder. Dat geldt ook voor merken en producten. Als de binding met de emotie en de urgentie ontbreken heeft niemand er behoefte aan. De vraag; “Wat wil ik verkopen” is een simpele. Op Koningsdag bij een rommelmarkt zie je op alle kleedjes het antwoord liggen; wat je wil verkopen is iets anders dan wat je wil hebben. Dus is de vraag; “Wat wil ik kopen?” veel belangrijker. Deze grijpt terug op je eigen urgentie en emotie. Alleen zo kun je een verhaal en een product creëren wat tot de verbeelding spreekt.

Om daar dieper op in te gaan zijn er tal van voorbeelden uit de popcultuur te vinden die als parallel dienen. Hoe blijf je urgent? Juist bij artiesten is de correlatie tussen een mindere fase en een gebrek aan urgentie er achter goed zichtbaar te krijgen. Ook van de verhalenvertellers die hier in uitblinken kunnen we leren. Een artiest als David Bowie is het gelukt om een leven lang urgent te zijn. Dennis analyseert waarin gevoeligheid voor tijdsgeest in samenwerking met ambachtelijke kennis de basis voor het succesvol vertellen en aanpassen van een verhaal kunnen zorgen.