Employee Sustainability: cruciaal om te overleven
Het verbeteren van efficiency op de werkvloer is niets nieuws. Al in het begin van de vorige eeuw boog Frederick Taylor zich over het arbeidersproces. Besluitvorming en aansturing gebeurden op wetenschappelijke wijze, en resultaten werden gemeten door “objectieve productienormen”. Inmiddels past het Taylorisme – of ‘scientific management’ – allang niet meer in de moderne bedrijfsvoering. Toch worden elementen uit deze stroming, zoals een wetenschappelijke benadering van de factor arbeid, nog steeds gebruikt. Dit zie je vooral terug in verschillende meetinstrumenten die de efficiency op de werkvloer moeten bevorderen.
Meten is weten, alles draait om harde cijfers
Bedrijven zijn continu op zoek om hun processen te optimaliseren voor een maximaal resultaat en hierbij kunnen uiteraard diverse tools worden ingezet. Een platform als Monday.com volgt bijvoorbeeld nauwgezet het proces rondom lopende projecten binnen een bedrijf. Zo kan precies worden gevolgd nagegaan hoe ver het project gevorderd is, wie er mee bezig is en waar mogelijke bottlenecks zitten. Dat alles gecombineerd in één omgeving, ‘om de productiviteit te bevorderen en menselijke fouten binnen het maken van planningen te elimineren’.
De “objectieve productienormen” van Taylor zien we eigenlijk ook nog steeds terug in de Key Performance Indicators die veel bedrijven hanteren. Doelstellingen die geformuleerd worden via het SMART-principe (Specific, Measurable, Attainable, Relevant, Timely) worden omgezet in ‘hard metrics’. Duidelijkheid, planning en meetbaarheid zijn uitermate cruciaal en elke prestatie wordt langs de ‘objectieve’ lat van de KPI gelegd. Maar cijfers vertellen natuurlijk niet alles.
Het is duidelijk dat nog steeds veel manieren om efficiency te berekenen en succes te meten een hoop gemeen hebben met de theorie van Taylor. Het arbeidsproces wordt vanuit een systematische hoek bekeken. Alles draait erom over de juiste mensen en omstandigheden te beschikken, om zo een maximaal bedrijfsresultaat te creëren. Wat de genoemde tools en platformen ook gemeen hebben met scientific management, is het feit dat in de meeste gevallen de factor ‘mens’ een ondergeschikte (of helemaal geen) rol krijgt binnen het proces. Waar een mooie stijgende lijn in een grafiek aan de shareholders kan laten zien dat een bedrijf gezond is en de vooropgestelde doelen haalt, zegt dat niks over het welzijn of de ontwikkeling van de werknemers die datzelfde resultaat mogelijk hebben gemaakt.
Dit principe staat haaks op de ontwikkeling die de Westerse maatschappij op dit moment doormaakt. Aan de werknemerkant wordt het individu steeds belangrijker, gezondheid en welzijn staan hoog in het vaandel. Daar zijn verschillende redenen voor. Onder invloed van onder andere sociale netwerken en Big Data aanbevelingen werden mensen steeds mondiger, en verwachten ze overal een persoonlijke aanpak die hen op het lijf is geschreven: dus ook op de werkvloer. Maar misschien nog het belangrijkste van allemaal: gelukkige werknemers zijn creatiever, meer gemotiveerd, maken minder fouten en zullen zich ook heel erg anders gedragen naar klanten. Wie customer centric wil zijn, moet dus evenzeer employee centric zijn.
Voor bedrijven wordt het daarom ook steeds belangrijker om een gezond en gemotiveerd werknemersbestand te hebben, en vooral ook om dit te behouden. In de huidige tijd van continue verandering voor werknemers is een focus op Employee Sustainability (personele duurzaamheid) cruciaal. Er zal een grote verschuiving moeten plaatsvinden van Job Fit naar Culture Fit. Dus niet langer enkel zo optimaal mogelijk presteren qua capaciteiten en skills – Job Fit -, maar ervoor zorgen dat de waarden, ideeën en opvattingen van het bedrijf en de werknemer naadloos op elkaar aansluiten – Culture Fit. Een radicale verschuiving van functiebeschrijving naar ‘karakterbeschrijving’.
Focus op de mens als onderscheidende factor
In principe heeft elke organisatie toegang tot tools en technologieën, maar lang niet elke organisatie slaagt erin ze te implementeren zonder de menselijke factor uit het oog te verliezen. Een slecht bereikbaar management, een te hoge werkdruk, verkeerd ingezette talenten (iemand die heel creatief is bijvoorbeeld in een cijfermatige omgeving stoppen), geen overzicht op het welzijn of de problemen van werknemers, zijn slechts enkele voorbeelden van hoe bedrijven langzaam achteruitgaan. Zónder dat het – althans voorlopig – af te lezen is van het bedrijfsresultaat. Maar iedereen wéét dat het wegvallen van belangrijke medewerkers door stress of ziekte, een constant wisselend personeelsbestand en ongemotiveerde werknemers funest zijn voor het voortbestaan van een organisatie.
Waar technologie en bedrijfsprocessen in bedrijven steeds meer gestandaardiseerd en geüniformiseerd worden, is een van de laatste echte variabelen de werknemer zelf. Een uniforme benadering om de werknemer gezond, gemotiveerd en gelukkig te houden bestaat dan ook niet.
Naast persoonlijke aandacht voor de werknemer, heldere communicatie en een aangenaam werkklimaat, is het ook van belang dat de factor ‘mens’ mee wordt genomen in de groeicijfers van een organisatie. Het wordt interessanter wanneer er naast de ‘harde’ cijfers rond een behaald doel (groei, merkbekendheid, winst), ook wordt gekeken naar de ontwikkeling die het personeel heeft doorgemaakt. Nóg beter is het om deze ontwikkelingen te volgen tijdens het proces zelf. Initiatieven waarbij de ‘harde’ cijfers met de ‘zachte’ variabelen worden gecombineerd winnen gelukklig steeds meer terrein. ‘Menselijke’ waarden als geluk, motivatie en ontwikkeling – vaak aangeduid met ‘engagement’ – worden dan minstens zo belangrijk als winstgevendheid en groei.
Werknemers zijn de sleutel tot succes
In een wereld waar werknemers de belangrijkste asset van een bedrijf worden, is het belangrijk om de zachte variabelen – ‘sense data’ – mee te nemen bij de beoordeling van een project of de voortgang van een organisatie. Want in een wereld waar standaardisering door technologie steeds meer om zich heen slaat, is dit bij uitstek de variabele die de sleutel tot succes vormt of zelfs simpelweg het voortbestaan van het bedrijf bepaalt.
Door: Nancy Rademaker