Hij nam deel aan de Olympische Spelen van Seoul en weet als geen ander wat het inhoudt om topsport te bedrijven. Voormalig profielrenner Rob Harmeling is tegenwoordig te bewonderen in televisieprogramma’s zoals De Avondetappe en wordt daarnaast veelvuldig geboekt door bedrijven voor lezingen en workshops. Waar die precies over gaan? Wij vragen het hem.
Hoe wordt een ex-wielrenner spreker in het bedrijfsleven?
De wielersport is een complexe wereld die veel raakvlakken heeft met het reguliere bedrijfsleven. Van vernieuwing tot aan teambuilding en samenwerking; bijna alle disciplines komen hierin terug. Ook thema’s zoals list en bedrog zijn beide werelden niet vreemd. Net als bij wielrennen, gaat het er in het bedrijfsleven om de top te bereiken. Dat kan alleen door een goed team op te bouwen en zo een winnende omgeving te creëren. Dat is waar ik bedrijven graag over vertel vanuit mijn eigen ervaringen in de topsport.
Hoe ziet zo’n lezing er in de praktijk uit?
Uniek is dat mijn lezingen gekoppeld zijn aan een sportieve activiteit. We gaan bijvoorbeeld naar buiten en stappen samen de fiets op. Ik jaag een groep bij zo’n workshop in fysiek opzicht echt niet over de kling, maar leer ze om als team een gemeenschappelijk doel na te streven. Daar zijn verschillende mooie metaforen voor. Er mag geen angst in het team sluipen, maar ook geen overmoed. Ook elementen als leiderschap, lef en het nemen van gecalculeerde risico’s komen hierbij aan bod. Vervolgens geef ik een lezing van een half uur waarin ik laat zien wat zowel de sterke als zwakke punten van een team zijn. Waar de kansen en bedreigingen liggen. Dat is iets wat bedrijven over het algemeen als waardevol ervaren.
Is zo’n workshop niet alleen geschikt voor wielerliefhebbers?
Zeker niet! Ik heb met groepen gewerkt waar bijna niemand iets met wielersport had, maar dat gegeven valt al na een paar minuten weg. De wielersport dient in dit geval echt als metafoor voor datgene wat bij een bedrijf speelt. Elke opdrachtgever kan dan ook maatwerk verwachten. Waar het om draait, is dat mensen mijn technieken uit de topsport zelf leren toepassen en in dat proces ook de verbinding met elkaar ontdekken. Dat begint al zodra iedereen zijn sportkloffie aanheeft. Als directeur is het dan prachtig om aan non-verbale signalen te zien hoe werknemers functioneren in teamverband en waar de sterke en zwakke schakels zitten. Dat levert soms verhelderende inzichten op.
Hoeveel ruimte is er dan nog voor de creativiteit van het individu?
Juist heel veel! Vroeger, in de tijd dat ik profwielrenner was, zat elk teamlid in een keurslijf. Zowel in de topsport als in het bedrijfsleven. Tegenwoordig is er meer ruimte voor mensen om hun specifieke kwaliteiten te etaleren. Dat is belangrijk, want het zijn juist de teamleden die buiten de hokjes denken die verantwoordelijk zijn voor vernieuwing en betere prestaties. Die moeten dan ook de ruimte krijgen om binnen een bedrijf te floreren. Dat kan door ze de tools te bieden om als persoon overeind te blijven in de soms harde wereld van het bedrijfsleven en te leren hoe zij daar optimaal kunnen presteren. Dat is iets dat ik tijdens mijn lezingen graag wil meegeven.