Paul Schnabel voor UWV

Solidariteit binnen pensioenregelingen is nodig om onverwachte schokken op te vangen. En risico’s met elkaar te delen. Theo Nijman (hoogleraar Econometrie van de Financiële Markten en wetenschappelijk directeur van Netspar) was een van de sprekers op het seminar. Hij lichtte de breedte van het begrip solidariteit in pensioenregelingen toe: “Iedereen zal het eens zijn dat het goed is om iedereen een levenslang ouderdomspensioen toe te zeggen. De een wordt 80 jaar, de ander wordt 90. Beiden hebben evenveel premie betaald. Ook vinden de meesten het heel logisch dat je overlijdensrisico met elkaar deelt. Als een werknemer van UWV overlijdt, is er een levenslange uitkering voor diens partner. Daar betalen we met zijn allen voor.”
Nijman gaf ook aan dat solidariteit minder vanzelfsprekend is als het gaat om het uitsmeren van financiële schokken over verschillende generaties. Een voorbeeld: als de beurzen nu instorten, heeft een pensioenfonds tien jaar de tijd deze schok op te vangen. Dat heeft voordelen. Maar het betekent ook dat iemand die pas over vijf jaar in dienst treedt, daaraan meebetaalt. Is dat eerlijk? 

Paul Schnabel (socioloog en voormalig directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau) heeft ook gesproken op deze avond. Hij pleitte voor een toekomstig pensioensysteem waarin meer ruimte is voor individuele vrijheid en flexibiliteit. Schnabel juicht een systeem toe waarin de verplichte deelname in een pensioenfonds wordt beperkt tot een bepaalde hoogte: “Bijvoorbeeld een bedrag ter hoogte van de AOW. Heeft een werknemer een inkomen waarbij in het huidige opbouwsysteem meer pensioen zou worden opgebouwd, moet de werknemer keuzevrijheid krijgen. Hij mag extra pensioen opbouwen. Maar zou bijvoorbeeld ook moeten kunnen kiezen voor de afbetaling van de hypotheek.”